Yosemite - Mammoth Lakes

Na weer een lange nacht vol gesnurk van een van onze andere campinggenoten, reden we om kwart voor negen weg van Halfdome Village. Het inpakken en spullen slepen naar de auto, duurde wat langer dit keer. We hebben namelijk zo'n ontzettende spierpijn in onze benen, dat de tranen ons er bijna van in de ogen springen. Niet normaal haha. En morgen zal het nog wel erger zijn ben ik bang.

Onze route verliep weer via de bergpas (de Tioga Pass, die meestal van oktober t/m mei-juni gesloten is in verband met sneeuwval), richting Mammoth Lakes. Na een half uur rijden vonden we onze eerste stop: Tuolomne Grove. Na een wandeling van ongeveer 1,5 km kwamen we uit bij een reuzensequoiabos. Niet normaal hoe hoog die bomen zijn. Je voelt je echt een piepklein mens zo beneden aan de stam van zo'n gevaarte. 

Helaas voor ons was de wandeling op de heenweg alleen maar bergaf en dat betekende dus op de terugweg alleen maar bergop. Niet fijn met al zoveel spierpijn. We waren dan ook niet zo snel en er klonk veel auw oeh en aah tussendoor.

Vervolgens reden we door naar Olmsted Point. Dit is een uitzichtpunt vanaf de Tioga Pass, waarvandaan je in de vallei van Yosemite NP kijkt. Heel mooi en ook de rotsen hadden een mooie kleur die we nog niet eerder hadden gezien. 

Vijf minuten verderop lag Tenaya Lake, waar we ook heel even gestopt zijn om te kijken. Behalve dat het een heel mooi meer is, was daar echter niets te doen. Aangezien we nog best een eind moesten rijden vandaag, besloten we dan ook om niet al te lang aan het meer te blijven.

We reden dan ook door naar Bodie State Historic Park. Dit was een omweg van zo'n 50 km maar op zich wel de moeite waard. De laatste 13 km waren wel vervelend, aangezien het een en al stenen, gaten en zand was waar we overheen moesten rijden. Dat ging dan ook met zo'n 5-10 kilometer per uur. We kwamen op deze weg bijna niemand tegen en onze telefoons gaven "geen service" aan. Heel even schoot de gedachte dan ook door ons heen dat als we nu een lekke band kregen, we een groot probleem hadden. Maar niet te lang over nadenken :). 

Bodie is overigens een spookstadje in de Bodie-heuvels ten oosten van de Sierra Nevada. Het bevindt zich op 2254 meter hoogte. Voor de geschiedenis van Bodie, die best interessant is, heb ik voor de geïnteresseerden even geknipt en geplakt van internet:

Bodie is vernoemd naar Waterman S. Bodey (ook wel William S. Bodey genoemd), die hier in augustus 1859 goud ontdekte. Lang heeft hij niet in het naar hem genoemde plaatsje gewoond; hij overleed op 20 november van hetzelfde jaar. Op dat moment woonden er ongeveer 20 goudzoekers in het plaatsje. Na de bouw van de Standard Mill groeide de bevolking explosief, in 1879 telde Bodie ongeveer 10.000 inwoners. Het leven was er rauw en hard, Bodie had met z’n grote aantallen schietpartijen en overvallen een erg slechte reputatie. Ook de moeilijke weersomstandigheden maakten het leven in het stadje erg zwaar. Tijdens de hoogtij-jaren verwerkte de Standard Mill voor een waarde van $ 14.000.000,- aan goud en zilver, maar na het jaar 1892 werden de opbrengsten steeds minder. Op 25 juli 1892 ging een groot deel van de huizen en andere gebouwen verloren tijdens een grote brand. Op 23 juni 1932 vernietigde een tweede grote brand opnieuw een belangrijk deel van de stad. De laatste bewoners verlieten Bodie in de jaren ’40 van de vorige eeuw.

Nadat we entree betaald hadden, zijn we door Bodie gaan wandelen. Het is echt met recht een spookstad. Er waren nu niet veel toeristen, maar als er helemaal niemand is dan lijkt het me best akelig om daar rond te lopen. Er zijn nog best veel gebouwen intact (in hoeverre je scheefgezakte houten huizen intact kunt noemen) en je kunt bij sommige panden zelfs naar binnen of in ieder geval door de ramen kijken. Je ziet dan de overblijfselen van het interieur en probeert je in te beelden hoe het leven in die tijd eraan toe ging. 

Ik denk dat we met gemak drie of vier uur door hadden kunnen brengen in Bodie, maar we wisten dat we die hele vervelende weg nog terug moesten rijden op een slakkentempo en daarna nog anderhalf uur richting Mammoth Lakes waar onze Lodge van vannacht ligt. We hielden het dan ook na een uurtje voor gezien.

Om half vijf arriveerden we bij de Sierra Lodge. Een vriendelijke meneer hielp ons bij het inchecken en onze kamer is echt  een verademing in vergelijking met de tent waar we de afgelopen twee nachten hebben geslapen. Wel is het er warm (28 graden) en helaas geen airco op de kamer. Maar de ventilator die er staat, voldoet op zich ook wel. 

Ik heb net voor het eerst een was gedraaid in een Amerikaanse wasmachine. Zo'n grote, waar je alles bij elkaar gewoon in gooit en je alleen kunt kiezen uit cold, warm of hot. Ik heb toch maar niet alles bij elkaar gegooid en het gesplitst. Nu maar hopen dat het op tijd droog is voor morgen. 

We gaan vanavond nog even op het dakterras in de hottub (met uitzicht op de bergen) en dan wat eten. Als we de hottub kunnen vinden tenminste. Morgen vertrekken we naar Death Valley. Weersverwachting: 44 graden. We zullen van te voren dan ook nog maar even flink wat flesjes water inslaan ;).

Tot morgen!