Kingman - Los Angeles

Vannacht een hele slechte nacht gehad en nauwelijks geslapen. Niet zo handig aangezien we vandaag meer dan vijf uur moeten rijden tot Los Angeles. 

Dat we slecht hadden geslapen bleek ook wel. Toen we om half negen wegreden en een kwartier onderweg waren voelde Clint in zijn broekzak en ontdekte hij dat we de hotelkamerpasjes niet hadden ingeleverd! Gelukkig kwam hij er na een kwartier achter en niet pas na een uur of vijf. We zijn dan ook weer omgedraaid en teruggereden. 

Toen we dan eindelijk écht op weg waren, hebben we weer een stukje route 66 gereden. Dit keer een veel leukere route dan gisteren, daar was eigenlijk vrij weinig aan. We reden door de bergen, langs oude, vervallen (maar volgens mij nog niet verlaten) huisjes en trailers en zagen ook een aantal mijningangen.

In Oatman zijn we even kort gestopt. Oatman is een klein goudzoekersplaatsje. De wilde ezels (burro's) lopen hier gewoon over straat. Dit zijn afstammelingen van de pakezels die vroeger door de mijnwerkers werden gebruikt. Je kunt ze wel aaien en ze komen ook naar je toe (je kunt in sommige winkeltjes voer kopen en dat zullen ze vast weten), maar het blijven wilde ezels en er hangen dus ook overal bordjes op dat ze kunnen schoppen en bijten. We zagen ook twee kleintjes die een stickertje op hun hoofd hadden geplakt waarop stond dat ze niet gevoerd mochten worden. Deze ezeltjes dronken namelijk nog bij hun moeder. 

Na een half uurtje rondlopen zijn we weer verder gereden. Voor nu volgde er een heeeeeeeeeeeeele lange, saaie weg richting Los Angeles (4 uur). Hierover heb ik dan ook niet zo veel te vertellen eigenlijk. We hebben de tijd gedood met muziek luisteren (eindelijk een werkende radio-zender zonder gekraak en met redelijke muziek), chips eten (je moet toch wat) en dat was het wel. 

Rond half vier kwamen we aan bij ons motel in Hollywood. We werden goed geholpen bij het inchecken door een Japanse meneer en hij gaf ons allerlei blaadjes met info, hoe we de metro konden vinden etc. etc. Nadat we onze spullen op de kamer hadden gelegd, gingen we te voet naar de Hollywood Boulevard waar ook de Walk of Fame is gelegen. Toen we de deur uitliepen riep de meneer die ons had geholpen bij het inchecken nog dat we niks moesten aannemen van mensen die ons van alles in de handen proberen te duwen, want ze willen er geld voor hebben. ;)

Na ongeveer 3km lopen kwamen we aan op de boulevard, waar overal wel wat te zien was. Zo kwamen we langs Spider-Man, Batman, Chuckie ;), maar ook langs het Dolby Theatre en het TCL Chinese Theatre Imax, een van de grootste ter wereld. En ja hoor, toen ik me omdraaide stond Clint met cd's in zijn handen van twee rappers die zichzelf aan het promoten waren. Natuurlijk moesten ze een tip........ Weer $ 5,00 kwijt. Clint heeft me beloofd volgende keer gewoon door te lopen... Maar ja, hij kon er niks aan doen "want ze duwden me het gewoon in mijn handen". ;)

Na wat te hebben rondgelopen, zijn we op zoek gegaan naar de Metro om naar Santa Monica te gaan. Een kaartje kost $ 1,75 en je kunt binnen twee uur zo vaak overstappen als je wilt. Goed te doen dus en fijn dat we dan niet door het super-idioot drukke verkeer hoeven te rijden.
We moesten onderweg een keer overstappen en het ging allemaal goed. Alles staat duidelijk aangegeven. 

Het kostte ons een uur en een kwartier om in Santa Monica te komen met de metro. Het nadeel van LA is dat alles zo ver uit elkaar ligt. Gezellig was het wel. Op de pier wordt van alles verkocht, er staan straatartiesten en een kleine kermis. 

We waren best moe van de lange autorit en zijn om negen uur terug gegaan met de metro richting ons motel. Hopelijk slapen we vannacht beter!