Bryce Canyon NP - Page

Nadat we om 6.30u zijn opgestaan, zijn we gaan ontbijten in het hotel en vertrokken richting Page. Dit is een rit van 2 uur en drie kwartier zonder tussenstops. 

Na ongeveer een uur in de auto te hebben gezeten, bedacht ik me ineens dat we allebei niet meer in de ijskast op de hotelkamer hadden gekeken. En daar stonden nu juist onze boodschappen in voor vanmiddag. We gaan namelijk raften op de Colorado River en aangezien dat een halve dag duurt, moest je zelf eten meebrengen (of natuurlijk van te voren daar kopen maar dat is belachelijk duur). Slim als we waren, hadden we gisteren dus  in een winkeltje gesneden appels gekocht, salade en wraps. Ehm ja, dat ligt dus nu nog in de koelkast in Bryce Canyon. Duur grapje zo, aangezien we dus onderweg naar Page nog maar een keer gestopt zijn bij een winkel en opnieuw eten hebben gekocht. Gezond eten (fruit, groente etc.) is hier in verhouding tot Nederland echt niet goedkoop. Niet dat het bij ons nu zo goedkoop is, maar voor zo'n kleine salade betaal je hier dus gewoon 8 dollar. Voor één banaan 1 dollar en voor bijvoorbeeld die appelstukjes bijna 5 dollar. 

Eenmaal in Page hebben we eerst Horseshoe Bend bezocht. Dit is iets meer dan een kilometer lopen vanaf de parkeerplaats. Horseshoe Bend is een hoefijzervormige lus in de Colorado River. Deze gigantische bocht heeft zich een paar mijl ten zuiden van Lake Powell en de Glen Canyon Dam gevormd in miljoenen jaren oude lagen van Navajo Sandstone. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. Het uitzicht is echt heel erg mooi. Wel is het een beetje akelig om bovenaan het uitzichtpunt te staan. Er zijn geen hekken en je kunt volledig tot aan de rand doorlopen. Er waren een paar gekken die dat inderdaad deden. Je hoeft maar uit te glijden en je belandt zo 400 meter beneden in de rivier, waarbij je vast eerst de helft van je botten breekt langs de rotswand onderweg naar beneden. 

Na dit bezoek aan de Horseshoe Bend zijn we doorgereden naar de plek van waar onze rafttocht zou beginnen. We waren wat vroeg, maar dat vond ik niet zo erg. Stiekem wisten we namelijk niet 100% zeker of onze telefoons (grapje, Clint heeft er geen meer) de juiste tijd aangaven. Tijd is hier in Page nogal iets verwarrends. Je hebt Mountain Standard time, Daylight Saving Time, Utah Time en Navajo Nation Time. Telefoons pikken niet altijd de juiste tijdzone op, aangezien de tijd overal dus weer anders kan zijn. 

Maar goed, we waren op tijd. Om 13.00u werden we met een bus beneden naar de Colorado River gebracht. We mochten alleen doorzichtig plastic zakken meenemen voor onze spullen, conform de regels van Homeland Security. Om onder bij de Colorado River te komen moesten we namelijk een tunnel van 2 mijl door de canyon door en aan het begin van de tunnel word je gecontroleerd. De tunnel
was aardedonker en liep 300 meter naar beneden. Aan het eind van de tunnel en toen we de bus uitstapten moesten we allemaal verplicht een helm op, omdat we onder de Glen Canyondam Bridge door moesten lopen (zo'n 210 meter hoger) en daar auto's overheen razen. Het kan zomaar zijn dat er puin (of anderszins) naar beneden valt, op je hoofd. Vandaar dus de helm. 

Eenmaal in de raft (met ongeveer 10-15 man) hebben we een tour van bijna vier uur over de Colorado River gemaakt. Onze gids Kyle vertelde ons van alles
over de Glen Canyon Dam, de Colorado River, de canyon waar we doorheen voeren, wildlife (vogels en black horn sheep), Navajo etc. Navajo is een indianenvolk in Noord Amerika en hier in Page leven nog een hele hoop (afstammelingen van) indianen. Kyle had allerlei leuke weetjes hierover te vertellen, aangezien hij getrouwd is met een Navajo-vrouw. Zo vertelde hij dat de Navajo geloven dat baby's tot aan hun eerste lachje nog geen "hele" mensen zijn. Pas als een baby voor de eerste keer lacht, komen de ziel en het lichaam samen. Als dit gebeurt, wordt dat groots gevierd. De persoon die de baby op dat moment aan het lachen heeft gemaakt (of het als eerste heeft gezien) dient naar traditie het feest te organiseren en is vanaf dat moment een soort suikeroom- of tante van de baby. 

Het was ik ieder geval echt een heel erg leuke en leerzame tocht en zeker het geld waard. Halverwege zijn we gestopt bij een klein strandje, waar in de rotsen petrogliefen van honderden jaren uit gekerfd zijn. Onze gids daagde ons uit het water (10 graden Celsius) in te rennen. Dat hebben we gedaan! Ijs en ijskoud. Hij vertelde dat als je tot je schouders in het water staat en zo tien minuten blijft staan zonder te bewegen, je meteen onderkoeld raakt en dat fataal kan zijn. Nu hoefden we daar niet bang voor te zijn: de kou joeg ons vanzelf weer uit het water. 

Na deze stop voeren we door de Horseshoe Bend (nu zagen we van beneden af hoe hoog het plateau lag waar we eerder die dag op hadden gestaan). Kyle vertelde ons dat er ongeveer vijf mensen per jaar van de klif af naar beneden vallen. Of door onvoorzichtigheid (om de mooiste foto te kunnen maken), maar een aantal jaren geleden ook zelfs door een harde wind. De wind trok een jongen over de rand, hij viel zo'n 20 meter naar beneden, bleef steken tussen een aantal rotsen en was zelfs nog bij bewustzijn toen een reddingsteam hem kwam redden. Hij had ongeveer 60 botten gebroken en bij de reddingsactie nog eens 20. Toen verloor hij wel zijn bewustzijn. Als je nagaat dat een volwassen persoon ongeveer 206 botten heeft, dan had hij er echt heel veel gebroken. Het goede nieuws is dat hij het wel heeft overleefd en het kennelijk goed met hem gaat. So far for Horseshoe Bend. 

Om 17.00u waren we terug bij onze auto en zijn we naar ons hotel gereden. Nadat we in hadden gecheckt zijn we iets gaan eten bij Strombolli's en dat was erg lekker. Vervolgens zijn we nog even op zoek gegaan naar de Lower Antelope Canyon Tour aangezien we daar morgenvroeg naar toe moeten. Het heeft ons even gekost, maar na een half uur hadden we het dan toch gevonden. Via onze navigatie lukte het niet, dus we hebben wat afgereden. We hebben meer dan drie kwartier erover gedaan, terwijl de afstand vanaf ons hotel maar 6km is. Oops! 

Tot morgen!