Page - Grand Canyon

Toen we vandaag om zes uur onze ogen open deden, waren we blij dat we uit ons hotel konden vertrekken. De prijs die we hebben betaald voor één overnachting ($ 261,00) is echt niet in verhouding. De kamers waren zo gehorig dat we gisteravond tot laat hebben kunnen meeluisteren met de televisie van de buren, het zogenaamde high-speed internet werkte helemaal niet (vandaar dat het verslag van gisteren ook pas vanochtend erop kon worden gezet) en het ontbijt bleek achteraf ook drie keer niks. Tot nu toe echt het slechtste hotel  en dat voor een best grote keten. Gelukkig maar voor een nacht! 

Om kwart voor acht zijn we vertrokken naar de Lower Antelope Canyon, waar ik een tour had geboekt. De Indiaanse naam voor Lower Antelope Canyon is “Hasdestwazi”, dat betekent “spiraalvormige rotsbogen. De Lower Antelope Canyon is uitgesleten door water en 400 meter lang. De Canyon kent, in tegenstelling tot de Upper Antelope Canyon veel hoogteverschillen en je moet je binnenin dus vaak met trapjes verplaatsen. 

Na een tijdje gewacht te hebben in de brandende zon, gingen we met onze groep (ongeveer 12ps) en gids naar binnen (lees: naar beneden).

In het begin was het behoorlijk druk (groepen voor en achter je) maar na een tijdje kregen we ruim de gelegenheid om foto's te maken. Onze gids hielp ons ook daarbij, bijvoorbeeld met de juiste camerainstellingen. We hadden nog een geluk, want normaal zit de groep voller (rond de 20 personen). Daardoor hadden we meer tijd en heeft onze gids ook foto's van ons gemaakt. 

Na een uur was de tour klaar en klommen we weer uit de canyon, ergens wel een klein beetje opgelucht. Ik had op internet namelijk gelezen dat er in 1997 11 personen waren omgekomen in de canyon. Er was destijds gewaarschuwd voor flashfloods en men had de canyon dan ook gesloten. Een gids zag zijn kans schoon om helemaal alleen met zijn groep de canyon in te gaan en heeft dit dan ook gedaan. Plotseling stroomde de hele canyon onder water, waardoor alle toeristen zijn omgekomen. Enkel de gids (hoe krom..) overleefde de flashflood. Ze vonden hem naakt terug, vastgeklampt aan een rots. De kracht van het water had al zijn kleren van zijn lijf gerukt, zo bevestigde ook onze gids. En hoewel er vandaag geen flashfloods waren voorspeld, is het wel monsoon season. Een flashflood kan dus zomaar binnen enkele minuten ontstaan..

Om 10.30u vertrokken we richting de Grand Canyon, een rit van 2,5 uur. Tegen een uur kwamen we aan, maar omdat we nog niet konden inchecken hebben we even wat gegeten en zijn we daarna de South Kabab Trail gaan lopen. Dit is een populaire wandeling, waarvan het beginpunt uitsluitend per shuttlebus te bereiken is. We hadden een prachtig uitzicht op de Grand Canyon. Het is zo groot, dat het nep lijkt. De trail loopt helemaal naar beneden de canyon in, maar dan ben je bijna tien kilometer aan het lopen en dat was op dit tijdstip met de warmte niet aan te raden. Het is zelfs gevaarlijk om helemaal naar beneden te lopen en dan ook dezelfde dag weer terug omhoog, vanwege het hoogteverschil en het feit dat je daar heel ziek van kunt worden. We zijn dan ook gestopt bij Ooh Aah Point, zo'n anderhalve kilometer naar beneden lopen en dan dus weer anderhalve kilometer terug omhoog. En Ooh Aah dat was het! 

     
Terug naar boven was zwaar: het pad is gedeeltelijk van zand, bezaaid met losliggende stenen en je moet behoorlijk steil omhoog lopen (in de brandende zon). Maar het lukte ons en best nog snel ook als je ervan uitgaat dat gemiddeld zo'n 2,5u wordt genoemd voor de trail tot Ooh Aah Point en terug en wij er 1 uur en drie kwartier over hebben gedaan :).

Na de wandeling hebben we ingecheckt en zijn we naar onze Lodge gereden. Daar hebben we noodlesoep gegeten en vervolgens zijn we weer met de shuttle vertrokken naar Pima Point om de zonsondergang te bekijken. Bij Hopi Point zou dit ook kunnen, maar daar schijnt het heel erg druk te zijn. En aangezien Pima Point op de shuttleroute ligt die we toch nog wilden doen vandaag (in verband met andere uitzichtpunten die de moeite waard zijn) leek het ons beter om daar de zonsondergang te bekijken. 

De zonsondergang ging echter niet door. Het begon ineens keihard te regenen en we hoorden donder in de lucht. Ze hebben toen gelijk de rode route afgesloten, precies de route die wij nodig hadden. We hebben nog even gewacht, maar uiteindelijk hoorden we om zeven uur dat de rode route vanavond ook niet meer open ging. Jammer, want de lucht leek opgeklaard en we hadden ook al zeker een uur geen donder meer gehoord. Maar kennelijk zegt de radar iets anders. Iedere bus is namelijk uitgerust met zo'n radar die bliksem kan opsporen. We waren hierdoor inmiddels ook al te laat voor de zonsondergang bij een ander uitzichtpunt. Echt heel erg jammer, want vanuit de bus zagen we een prachtige paarse lucht. Ik heb de lucht nog nooit eerder zo gezien en ben best teleurgesteld dat we de zonsondergang nu volledig hebben gemist. 

Nu onze plannen dan toch niet door kunnen gaan, hopen we op een dikke, vette onweersbui die we veilig vanuit een gebouw (café of onze kamer) kunnen bekijken. Het ziet er niet naar uit dat die er gaat komen, maar als het wel gebeurt, dan zou dat wel spectaculair zijn (denken we) en een goedmaker voor het missen van de zonsondergang. 

We spreken jullie in ieder geval morgen weer!