San Francisco

We zijn vandaag iets later opgestaan dan normaal. Om negen uur zijn we te voet vertrokken naar IHOP om te ontbijten. Het ontbijt in ons motel is namelijk niet om over naar huis te schrijven.

Na ongeveer 20 minuten lopen kwamen we aan en na 5 minuten gewacht te hebben op een tafeltje konden we gaan zitten. Er zat op dit tijdstip al iemand aan een steak met frieten, niet te geloven. Ik heb het op een Belgian Waffle gehouden met siroop en Clint had een Chicken crêpe nog iets met van alles erin. Het smaakte in ieder geval goed!

Hierna zijn we weer lopend verder gegaan, richting Lombard Street. En het was zwaar.... Enorm lange straten die steil omhoog liepen. Zie hieronder.

Het heeft ons meer dan een half uur gekost eer we bovenaan Lombard waren. Lombard Street is een hele lange weg, waar eigenlijk niets aan is - op een klein stukje na dan. Bovenaan bevindt zich namelijk een stuk weg met acht scherpe haarspeldbochten naar beneden. Het stuk is niet langer dan een huizenblok lang, maar hierom staat de straat wel bekend als de meest bochtige straat van de wereld. 

We zijn de straat naar beneden gelopen, hebben wat foto's genomen en zijn weer op weg gegaan. 

Ditmaal richting Chinatown. Ik had ergens op internet gelezen dat hier een gelukskoekjesfabriek lag verscholen en wel de oudste van de stad. Na weer een half uur lopen, vonden we de fabriek in een achteraf gelegen smal steegje. Nou ja, fabriek: het is echt heel klein en de koekjes worden gewoon middenin het pand met de hand gemaakt. Ik heb een filmpje gemaakt die ik zal proberen te uploaden. We kochten wat koekjes en gingen er weer vandoor.

Er rijden hier veel, echt veel brandweerwagens trouwens. Net op het moment dat we langs een San Francisco Fire Department liepen kwamen er twee brandweerwagens met sirene naar buiten gereden. Toevallig stopten ze niet heel veel verderop, waar wij ook weer langskwamen. We hebben even staan kijken maar er was niet veel te zien, behalve brandweermannen met leuke helmpjes op die wat op en neer sleepten met een lange houten ladder. Hoe die houten ladder niet in brand vliegt, als er daadwerkelijk brand is, vragen we ons dan wel weer af. 

Een brandweervrouw sprak ons aan en vroeg waar we vandaan kwamen. Dat we uit Nederland kwamen vond ze "cool". Ze vertelde dat er een rookmelder was afgegaan en dat ze dan "just in case" toch maar komen controleren. Dat "just in case" gebeurt dus compleet met twee enorme wagens, een kleinere auto en een stuk of tien brandweermannen. Wederom werkverschaffing misschien? 

Omdat er verder dus niks te zien viel, zijn we weer doorgelopen. Na ongeveer 45 minuten kwamen we bij Fisherman's Wharf aan waarvandaan we graag een ritje in de beroemde Cable Car wilden maken. De Cable Car is de laatste handbediende kabeltram die nog in gebruik is. Er lopen drie routes: de Powell-Hyde, de Powell-Mason en de California Street. De trams op de route Powell-Hyde en Powell-Mason kunnen slechts een kant op bediend worden. Aan het einde van de route staat er dan ook een draaischijf en wordt de tram handmatig gedraaid. Ook daarvan zal ik een filmpje uploaden.

Er stond een behoorlijke rij, maar we zijn toch maar gaan wachten. Dat duurde ongeveer een uur. We hadden geluk want we konden staand meereizen: natuurlijk veel leuker dan zitten. We kozen voor Powell-Hyde, aangezien ik ergens had gelezen dat dat de leukste route was. Soms reden we echt heel dicht langs auto's en paaltjes af.. En de bestuurder (gripman genoemd) was een grote, boos kijkende, man die aan het begin van de rit heel kwaad riep: "you stay where you are, if anyone tries to leave the Cable car while moving, you get off and you ain't getting back on no more." 

Het ritje duurde ongeveer 20 minuten tot aan het eind. Je kunt tussendoor ook bij diverse haltes afstappen, maar aangezien een ritje $ 7,00 p.p. kost (of je nu een of vijf haltes meereist) zijn we tot aan het eind blijven staan. Daar hebben we WiFi opgezocht, zodat we een LYFT konden bestellen naar Alamo Square. 

Het duurde even (we vonden eerst geen WiFi en daarna geen auto) maar na een uur waren we aangekomen bij Alamo Square. Een buurt in San Francisco die  bekend staat om de Painted Ladies. Dit zijn zes Victoriaanse huizen, die jullie misschien wel eens hebben gezien in de tv-serie Full House. De huizen worden Painted Ladies genoemd omdat ze in drie of meer kleuren geverfd zijn, waardoor de details beter tot hun recht komen. 

Het was een snelle stop: een paar foto's en weer een LYFT besteld. Het was namelijk erg winderig en dat betekent hier in San Francisco dat het ineens ijskoud aanvoelt, al schijnt de zon volop.

We hebben ons laten afzetten op Fisherman's Wharf en ons opnieuw laten verleiden tot eten bij Applebee's. It was good! Maar nu hebben we het ook wel weer gehad met deze keten. 

Na het eten zijn we te voet terug naar ons motel gegaan (1,5 km). Zo zijn we die kcal weer een beetje kwijt geraakt. Al viel het vandaag best mee. We zaten zo vol van het ontbijt dat we enkel nog ieder twee gelukskoekjes en Applebee's hebben gegeten. Dat was het voor vandaag. Valt best mee toch? 

Eenmaal in het motel hebben we een uur niks gedaan (wat geïnternet) en vielen we bijna in slaap. Gelukkig gebeurde dat niet, want we hadden nog plannen om naar Twin Peaks rijden. Om 21.00u zijn we daarheen vertrokken en om 21.30u waren we bovenaan de top. Even een aardrijkskundeles: de Twin Peaks zijn twee heuvels met een hoogte van 281 meter. Zo de les is alweer voorbij ;).

Het uitzicht vanaf hier is echt heel erg mooi. Je kijkt uit over heel San Francisco (en nu was het donker, dus een en al lampjes) en in het midden zie je duidelijk Market Street liggen. Market Street is een belangrijke as in de stad aangezien het de grens is tussen twee stratenrasters: ten zuidoosten lopen ze parallel met of staan ze loodrecht op Market Street, terwijl de straten in het noordoosten enkele graden verschillen met de richtingen van hoofdwindstreken. Market Street wordt wel eens vergeleken met andere iconische straten in de wereld, zoals de Champs-Élysées, Fifth Avenue of Broadway.  

Helaas was het mistig (dat is het hier nogal vaak) en kan ik jullie niet laten zien hoe mooi het was. De foto's zijn allemaal nogal wazig geworden. Maar: Google is your friend en ik heb dus een plaatje van internet geplukt zodat jullie toch een beeld ervan krijgen. 

Tot slot hebben we nog wat boodschappen gedaan bij Target (ja na 22.00u kan dat hier nog gewoon), aangezien we morgen naar Yosemite NP vertrekken en we daar misschien niet alles kunnen krijgen. Mochten jullie de komende twee dagen niks van ons horen: no worries. We slapen in een non-heated tent zonder elektriciteit en hebben waarschijnlijk ook geen/slecht internet. Duurt het langer, dan zijn we wellicht opgegeten door een beer. Misschien kunnen jullie ons dan komen zoeken? Mooi excuus om ook hierheen te komen nietwaar?