Monterey - San Francisco

Vannacht beter en langer geslapen, tot maar liefst half zes :). We mogen dus niet klagen.

Nadat we ons verzorgd hadden, hebben we bij de receptie iets te eten gepakt en dat op onze kamer opgegeten.

Om 07.45u uitgecheckt en naar het iets verderop gelegen centrum gereden. Hier was het nog erg rustig, behalve bij de Whale Watch Tour die we hadden geboekt. Gelukkig had ik dit al een aantal maanden geleden geboekt, want de tours van vandaag waren vol. Nadat we onze tickets hadden gekregen, moesten we nog zo'n half uur wachten voordat we aan boord konden. We hebben die tijd gevuld met het kijken
naar twee ruziemakende meeuwen. Uiteindelijk kwam er een derde bij en was het gedaan met de ruzie. 

Eenmaal aan boord, zijn we buiten voorin gaan staan. Het was te allen tijden verplicht om je met een hand aan de boot vast te houden en ze waarschuwden voor een "very bumpy ride in front". Nou, dat hebben we geweten! Soms voelde het net als een achtbaan, met zo'n kriebel in je buik op het moment dat er een hoge golf kwam. 

Tijdens de tocht kregen we allerlei informatie over sealife en het verzoek om goed om ons heen te kijken naar een plek op het water waar veel vogels zich verzamelen. De kans is namelijk groot dat daar walvissen zitten, aangezien de vogels de restjes voer opeten. Na ongeveer drie kwartier zagen we heel veel vogels, die overigens niet meer konden vliegen. Kennelijk eten ze zich zo vol, dat ze te zwaar zijn en enkel nog met hun pootjes over het water kunnen "rennen". Grappig om te zien en te horen. En daar zagen we ook de eerste signalen van een walvis: "the blow": een enorme straal water die omhoog gespoten werd. Super om te zien!  Vervolgens ook de staart en daarna steeds meer vinnen, staarten en blows. 

Toen we nog wat verder voeren, kwamen er van alle kanten dolfijnen! Heel mooi!! Ik heb een filmpje weten te maken, die ik zal proberen te uploaden. Als het werkt, kunnen jullie deze terugvinden onder video's. 

Hoewel we het eerste anderhalf uur nergens last van hadden, zei Clint ineens dat hij misselijk was en ook ik voelde me slecht worden. We zijn toen maar binnen gaan zitten, aangezien de boot daar het minst schommelde. Dit hielp echter niets en hoewel het Clint daarna weer goed ging, heb ik de rest van de tocht (45 min.) met mijn hoofd tussen mijn benen gezeten. Jammer, want alles dat ik toen nog zag waren mijn voeten :(. 

Ik was dan ook blij toen we weer terug aan wal waren, al trok de misselijkheid pas na een half uur weg. De boulevard was inmiddels volgestroomd met mensen en de vislucht uit alle tentjes kwam ons tegemoet. Dat hielp ook niet echt.

Om 12.15u zijn we vertrokken uit Monterey. Het was de bedoeling om een uurtje of twee rond te hangen in Santa Cruz, ongeveer een uur rijden vanaf Monterey. Hier ligt namelijk de Santa Cruz Beach Boardwalk, het oudste (nog in gebruik zijnde) pretpark van de Verenigde Staten, direct aan het strand gelegen. Maar toen we er bijna waren was het zo ongelooflijk druk, dat we meer dan een half uur hebben gedaan over 3 kilometer, om er vervolgens achter te komen dat alle parkeerplaatsen vol waren. We kregen een folder waarop stond dat we een eindje verderop konden parkeren en dan met een gratis shuttle naar de Boardwalk konden reizen, alleen daar hadden we geen tijd voor. We moesten namelijk ook nog anderhalf uur doorrijden naar San Francisco en daar om uiterlijk 18.00u aanwezig zijn op Pier 33 (van waar de boot naar Alcatraz vertrekt). Helaas dus, geen ouderwetse suikerspin en Amerikaanse popcorn of een ritje in de Giant Dipper: een van de beroemdste houten achtbanen ter wereld. 

We zijn dus direct doorgereden naar San Francisco. Onderweg kwamen we nog een Yardsale tegen. Wat een troep stond er te koop! Het uitzicht onderweg naar San Francisco was wel mooi. 

Rond kwart voor vier reden we San Francisco binnen. Wat een enorme stad en werkelijk propvol gebouwd! Heuvel op, heuvel af, er kwam geen einde aan. Superveel verkeer, dus erg prettig rijden was het ook niet. En heeft die tram, waarvan de rails gewoon over de baan van de auto's loopt, nu wel of geen voorrang? 

Nadat we ingecheckt hadden, hebben we nog een (achteraf hele handige) tip gekregen van de meneer aan de incheckbalie. Ik wist al dat het verkeer en parkeren in San Francisco een probleem is en dat het openbaar vervoer wel goed geregeld zou zijn. Maar op zijn advies hebben we de app "Lyft" gedownload. Een soort Uber (dat in Nederland al een tijd verboden is) maar dan anders. Je voert je locatie in en de locatie waar je naar toe wilt en geeft aan of je een auto voor je alleen wenst of dat de rit ook gecombineerd mag worden met de rit van iemand anders. Vervolgens zoekt de app de dichtstbijzijnde beschikbare taxi-chauffeur voor je en laat je zien wat het kost en hoe lang het duurt voordat de taxi bij je is. Je kunt de taxi zelfs via de navigatie van straat tot straat volgen. Je taxi arriveert, je stapt in, wordt naar de plaats van bestemming gereden en that's it. De kosten worden automatisch van je creditcard afgeschreven. Via de meneer van de incheckbalie hebben we een code gekregen waarmee we op de eerste tien ritten 5 dollar korting krijgen. Ons ritje van het motel naar Pier 33 heeft ons dan ook maar $ 0.75 gekost. Echt een uitvinding! 

Eenmaal bij Pier 33 hebben we gauw wat gegeten (friet met kipnuggets wegens gebrek aan tijd) en zijn we aan boord gegaan. Na ongeveer 20 minuten varen kwamen we aan op Alcatraz: van 1934 tot 1963 een zwaar beveiligde gevangenis met als beroemdste gevangene Al Capone.

We hebben onze ogen uitgekeken. Het was indrukwekkend en je kunt je bijna niet voorstellen dat men daar echt gezeten heeft en het personeel zelf ook op het eiland woonde. Het had iets akeligs over zich. De vieze, kleine cellen, het gegalm van celdeuren die dicht gingen, de bepaalde geur die er hangt....

Om 21.25u vertrok de laatste boot terug vanaf het eiland en nam ons weer mee naar het vasteland van San Francisco. We hebben toen maar weer via Lyft een taxi geregeld en kwamen om 22.30u terug in het motel. Dat stinkt overigens, echt heel vies. We blijven hier wel nog twee dagen na vandaag, dus we moeten het er maar mee doen. Gelukkig zijn we hier dan ook alleen maar om te slapen. 

Tot morgen!