Las Vegas - Zion

Vandaag vertrekken we naar Zion National Park. Maar allereerst stoppen we nog even bij het beroemde Welcome to Las Vegas bord voor een foto. Beetje gek misschien om dit pas te doen als we Las Vegas weer verlaten, maar we konden het bord eerder niet vinden. De navigatie leidde ons naar een ander bord, dat eigenlijk ook niet het officiële bord is. 

Bij het bord stond (hoe kan het ook anders) een rij met mensen die er een foto bij wilden maken. Kennelijk waren wij dus niet alleen hiernaar op zoek!

Na de nodige foto's, zijn we doorgereden naar Valley of Fire State Park. Dit is een prachtig gebied dat zijn naam ontleent aan de rode zandstenen/rotsformaties. Er zijn hier zelfs rotstekeningen te vinden van heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel wat jaren geleden (300 voor Christus). Omdat we niet zoveel tijd hadden voor dit park, hebben we het gehouden op een enkele trail van ongeveer 2 kilometer. De zogeheten White Domes Trail, waarbij je op de helft ongeveer door een slot canyon heen loopt. Het was een trail die zeker de moeite waard is, maar het was belachelijk warm (41 graden). We waren dan ook blij om weer terug bij de auto aan te komen. 

Vervolgens was het nog 2,5 uur rijden naar Zion National Park. We reden tijdens deze 2,5 uur door drie staten: Nevada, Arizona en Utah. In Utah moesten we de klok een uur vooruit zetten.

Om 16.30u arriveerden we in Springdale, waar onze slaapplaats voor de komende twee nachten is. We hadden er ook voor kunnen kiezen om in Zion NP zelf te overnachten, maar dat is erg duur en bovendien stopt er voor ons hotel om de tien minuten een gratis shuttlebus die tot in het park zelf rijdt. Waarom dan moeilijk doen als het ook makkelijk kan :).

Zion is overigens ontstaan gedurende honderden miljoenen jaren, onder meer door vulkaanuitbarstingen en overstromingen. Deze hebben gezorgd voor valleien, rivieren en uitgesleten gebergten. 

Na aankomst hebben we water gekocht in een winkeltje aan de overkant van onze lodge en zijn we bij Oscar's café (een Mexicaan) wat gaan eten. Ik had hierover gelezen op Tripadvisor en het was inderdaad erg lekker en niet al te duur. Ook hebben we speciale waterschoenen, sokken en een stok gehuurd voor onze wandeling van morgenvroeg. 

Vervolgens hebben we op zo'n tien meter lopen van onze lodge de gratis shuttlebus gepakt, die negen stops maakt in Zion NP. Aangezien het al half acht was en de laatste bus om kwart over negen terug gaat, zijn we maar bij drie punten uitgestapt, namelijk bij Court of the Patriarchs, Big Bend en Temple of Sinawava. Bij de eerste stop moesten we vijftig meter omhoog lopen naar het uitzichtpunt. Vanaf hier zie je drie bergtoppen die vernoemd zijn naar de Bijbelse figuren Abraham, Isaac en Jacob. 

Hierna zijn we weer op een shuttlebus gestapt en zo langs de diverse andere stops gereden en pas weer uitgestapt bij de voorlaatste: Big Bend. Je hebt vanaf hier uitzicht op Angels Landing, een van de populairste wandelingen van het park. Ik wil deze wandeling heel graag doen, maar Clint durft niet. Het laatste stuk gaat namelijk links en rechts langs afgronden van meer dan 1000 ft en er zijn al mensen omgekomen (waarschijnlijk door onvoorzichtigheid). Angels Landing wordt zo genoemd, omdat het zo hoog is dat men zegt dat enkel de engelen daar konden komen. Toen onze buschauffeur ons vertelde dat het wel echt de moeite waard is om de trail te lopen en slechts de laatste 1,4 mijl langs de afgronden loopt (en je er dus voor kunt kiezen om
dat stuk over te slaan), begon Clint te twijfelen. Misschien dat we de wandeling morgen toch gaan proberen, nadat we de Riverside Walk en The Narrows hebben gelopen en er nog tijd over is. We zullen zien...

Omdat onze buschauffeur bij de laatste stop de bus even uit ging, zijn wij ook maar uitgestapt. We zagen een mule dear (mannetje) met een enorm gewei. Het was te donker om goede foto's te maken, maar als je goed kijkt, kun je het toch zien. Verder hebben we ook al veel hertjes (ook baby's :) :)) en zelfs kalkoenen zien rondlopen. De buschauffeur vertelde ons ook goed op de grond te letten als we gaan wandelen. Hij heeft de afgelopen week al acht tarantula's zien lopen. Afschuwelijk!!! Als ik er een zie, dan ren ik gillend weg. Moet ik wel niet net langs die afgrond lopen natuurlijk ;). Grapje! 

Vanaf de laatste stop zijn we weer terug gegaan naar de eerste. Halverwege werkten de lichten van onze bus niet meer en reden we dus met gevarenlichten aan door het pikdonker. De chauffeur vond het op een gegeven moment niet meer verantwoord en heeft aan de kant gewacht tot er een andere bus aankwam en ons  laten overstappen. 

Om twintig voor tien waren we terug bij onze lodge. We proberen redelijk op tijd te gaan slapen, omdat we morgen zo vroeg mogelijk willen beginnen aan onze wandeling. En by the way: it's my birthday!