Düsseldorf - Los Angeles

Vanochtend zijn we om 09.15u opgehaald door Paul die ons naar Düsseldorf Airport bracht. Nog een laatste keer de koffers nagekeken en Bailey en Djeedy weggebracht naar opa Jan en oma Maria. We weten zeker dat ze het daar heel goed zullen hebben, dus dat maakt het iets minder moeilijk. 

Rond 10.30u kwamen we aan op het vliegveld en zijn we in de rij gaan staan bij de bagage drop-off. We hadden thuis online al ingecheckt dus dat hoefde niet meer te gebeuren. Achteraf bezien stond er echter net zo'n lange rij bij de bagage drop off als bij de incheckbalie, dus heeft het ons feitelijk niets opgeleverd. Achja.

Vervolgens zijn we maar gelijk door de security check gegaan, waar Clint het al een beetje benauwd kreeg. Citaat Clint: "waarom lachen al die mensen hier zo?"..... Nou ja beter dan dat ze allemaal huilen nietwaar? :)

Clint kwam zonder problemen door de controle (bodyscan) heen, maar ik moest (zoals altijd) daarna ook nog  gefouilleerd worden en ook mijn tas werd nog eens apart gecontroleerd. Waarom ze mij altijd eruit halen? Geen idee. Misschien kijk ik te boos.

Na de controle zijn we wat door de winkeltjes gelopen en wat gaan eten. Duitsland dus: bratwurst! Een erg dure ook nog. En het zag er lekkerder uit dan dat het was. 

Na het eten moesten we nog ongeveer 50 minuten bij de gate wachten. Hier was niet veel te beleven en hoe langer het duurde, hoe meer zenuwen Clint begon te krijgen. 

Eenmaal aan boord duurde het nog een tijdje voor we opstegen. Clint durfde eerst niet te kijken, maar heeft dat toch gedaan. Ook hij vond het "vet". :) :)

Jammer wel dat de vlucht bijna 12 uur duurde. Toch wel erg lang, zo opgepropt in een vliegtuigstoel. Na een aantal uren weet je van ellende niet meer hoe je moet gaan zitten en begint alles vervelend te worden. Zo blij als we hier nog keken, was dat na zo'n negen uur toch wel anders. ;)

We hebben ons geprobeerd te vermaken met het kijken van films (o.a. Jungle Book), Candy Crush en eten. Vooral veel eten. Air Berlin deelde van alles uit. Zie hieronder (niet alles is gefotografeerd). 

Rond 16.14u lokale tijd (voor jullie dus 01.14u en al op 5 augustus) zijn we dan eindelijk geland. Welcome to the United States! Clint vond de landing wat minder gezellig. 

Na wederom lang wachten... moesten we door verschillende controles en erg vriendelijk waren ze niet. "Who are you?", "What are you coming to do here?", "What's your job?" etc. Allemaal vragen die heel snel achter elkaar gesteld werden. Nog wat vingerafdrukken maken van beide handen en een prachtige foto (we lijken wel crimineel) en toen mochten we doorlopen. We are in!!                           

Vlug zijn we naar de shuttlebus voor de huurauto gelopen, waar we de eerste vriendelijke Amerikaan van de dag tegenkwamen. Michael, onze busdriver, vandaag 66 geworden en vol grapjes. We mochten de arme man overigens niet helpen met de koffers de bus inslepen, deed ie allemaal zelf. Zwaar werk hoor.

Bij Alamo (het verhuurbedrijf) aangekomen, hebben we ons een upgrade laten aansmeren. Hoewel ik van te voren nog tegen Clint zei dat we dat niet niet niet niet zouden laten gebeuren, is het toch gebeurd. Want ach ja die grotere auto is toch veel beter en mooier en en en... Zo kwam het dus dat we met deze Ford Fusion met slechts 800 mijl op de teller, op weg gingen. Clint is in zijn nopjes. Ik ga me nog eens even bedenken of ik hiermee wel in de stad durf te rijden. Het is hier een grote mierenhoop aan auto's en volgens mij zijn we al een paar keer door rood gereden. Of misschien toch niet. Sommige verkeerslichten staan heel raar en dan weten we het eigenlijk niet zo goed. 

Na bijna een uur filerijden (over 18 km) kwamen we aan bij ons motel. Het is in Downtown LA. Niet de meest gezellige buurt.

Maar goed, voor een nacht voldoet het. De kamer is schoon (geen bedbugs! Ik heb alles gecontroleerd ;)), we kregen een klein tasje met wat snacks voor op de kamer en morgenvroeg gaat de rondreis dan echt beginnen. Omdat we - ondanks al dat vliegtuigvoedsel - toch erge honger hadden, zijn we naar een supermarkt hier even verderop gereden en hebben we een Bagel en Noodlesoep gekocht. De soep hebben we zojuist op de kamer gegeten en de Bagel is voor morgenvroeg. De rest van de boodschappen doen we morgenvroeg bij Walmart. Ik verheug me nu al erop om van alles in het karretje te gooien dat we in Nederland niet kennen. 

Het is hier nu 22.00u en dat betekent dat ik nu al 24 uur wakker ben. Clint slaapt al, maar ik wilde dit verhaal nog even typen. Ik ga nu ook slapen, compleet met oordoppen en een slaapmasker. Ja lach maar, ik doe anders geen oog dicht. Dun gordijntje dat hier hangt houdt helaas geen licht tegen. Een foto van mij met slaapmasker? Die is er (nog) niet ;).

Voor jullie alvast: goedemorgen! 

Tot snel!